kenia & BACK HOME!!

Aangekomen in kenia zijn danny en ik de eerste dag gaan rondlopen door Nairobi. Hele dag beetje rondgewandeld en de boel verkent.

Tweede dag zijn we een tour gaan doen, eerst naar de vulkaan longonot. Die hebben we beklommen en rond de krater gewandeld, supermooi. We konden alleen 3 dagen niet meer bewegen van de spierpijn hahaha.

Daarna zijn we door gegaan naar Mount Kenia. Daar zijn we een dag gaan sightsee-en en naar een dierenweeshuis geweest. Dieren die of zijn achtergelaten door stroperij of wanneer de ouders door wat voor een reden zijn overleden. Het was zo leuk. Allemaal aapjes die op je komen en een tamme impala. Erg leuk om die dieren van dichtbij mee te maken.

Dag erna hebben we een wandeling gemaakt door de bossen rondom Mount kenia en later op de middag terug gereden naar Nairobi.

Die avond hebben we mamma en yvonne opgehaald van het vliegveld. Vond het erg leuk om mams weer te zien en we hebben de hele avond zitten gieren en brullen op de campsite waar we verbleven.

Heerlijk om weer te lachen en stomme grapjes te maken en niet alles zo serieus te nemen, heel eventjes waren we alles vergeten. Dinsdag zijn we vertrokken op safari. In de ochtend vertrokken we naar de Masaai Mara. We begonnen gelijk met een avond gamedrive. Waanzinnig! Wat een mooi park, wat een mooie natuur. Hetzelfde park word gebruikt in de film ‘out of africa' en dat maakte altijd al zo'n indruk op me. Nu was ik er zelf!

2e dag was ook geweldig maar de 3^e dag sloeg alles!

We reden heerlijk door alle grazers heen, zebra's, gnoe's en impalaatjes. Toen kwamen we een enorme kudde buffels tegen. Zo'n 200-300. In het midden van de kudde zette george(onze gids) de motor van de auto uit en hebben we een tijdlang midden in de kudde gestaan. Dat was echt heel bijzonder, al die grote massieve dieren om je heen en al het reilen en zeilen van zo'n kudde.

Waarneer er zo een grote kudde is, zijn er ook roofdieren . En ja hoor 100 meter verderop lag een leeuwenfamilie. Zo'n 20 leeuwen, die de kudde goed in de gaten hield. Wachtend op een moment van zwakte van 1 van de buffels. De leeuwen waren hongerig en george vertelde dat ze niet meer lang konden wachten, ze moesten gaan eten. Op datzelfde moment stond 1 van de vrouwtjes leeuwen op en liep richting de kudde. Al gauw volgde meerdere vrouwtjes en werd de grote kudde beslopen door zo'n 8 leeuwen. Dit was zo spannend! Onze hartslag zat in de keel. Want ze waren hongerig, maar zaten we nou echt op een catch te wachten? Wilde we dit wel zien? Helaas op dat moment had de kudde buffels het door en werd er alarm geslagen en verplaatste de kudde. Maar de leeuwen gaven niet op. Opnieuw gingen ze eropaf. 1 van de vrouwtjes was ontzettend dichtbij en dook in het gras om de buffel te bespringen. Opeens kwam er een groep buffels aangerend en had de leeuw geen kans meer. Het groepje redde de buffel die alleen was en de kudde was weer bij elkaar.' Shit' riep mamma hahaha die eerst absoluut niet wilde zien dat een leeuw een buffel zou pakken. Maar ze zat er helemaal in zei ze!

Wij zijn verder op safari gegaan maar rond 3 uur hoorde we over de radio in het park dat de leeuwen waren geslaagd. Ze hadden een buffel. We zijn er nog heengegaan en zagen hoe de leeuwen een buffel uit elkaar aan het trekken waren. Ik weet het, het klinkt niet echt smakelijk, maar dit is iets wat je gezien moet hebben.

In de eerste 3 dagen hebben we de big 5 gezien. Inclusief luipaard. Wat een geluk. We hebben nog hilarische nachten beleefd omdat de hyena's tot groot ongenoegen van mamma s'nachts naar ons kamp kwamen. Je hoorde ze geluiden maken en rondlopen en mamma was er van overtuigd dat ze haar rits van de tent konden openmaken en dat ze in de tent zouden komen. Tsja je weet maar nooit natuurlijk!

Vanuit masaai Mara zijn we naar lake Nakuru gegaan. Daar hebben een game drive gedaan en vanuit daar zijn we naar lake navaisha gegaan en daar zijn we door hell's gate gaan fietsen. Tussen de zebra's, de pumba's en de wildebeesten. Was heel erg leuk!

De dag erna vertrokken we naar het emboseli. Het laatse park dat we zouden bezoeken. Het park is supermooi en op de achtergrond heb je de kilamonjaro, de hoogste berg van afrika (die overigens in tanzania staat, maar wel op de grens met kenia). Weer allerlei dieren gezien, maar het hoogtepunt was op de weg terug naar het kamp kwamen we in een olifantenkudde. Zonder overdrijven waren dit meer dan 300 olifanten. Inmens groot en inmens grote slagtanden. Zo verschrikkelijk indrukwekkend, vooral waarneer de mannetjes diep zuchten en er een gebrul komt wat door merg en been gaat. Wauw wat een manier om de safari af te sluiten.

Volgende ochtend vertrokken we naar de hoofdweg en daar zijn we op een bus gestapt naar Mombasa. Mombasa is een drukke vieze afrikaanse stad. Beetje indiaas oogt het. Leuk om gezien te hebben maar meer ook niet. Vanuit Mombasa zijn we naar Tiwi beach gegaan en daar zitten we nu in een hele grote cottage. Heerlijk aan het strand, lekker niets doen en de moeheid van de afgelopen maanden komt er allemaal uit. Onze dagen bestaan uit zwemmen, zonnen, luieren, en eten. Vis en fruit word elke ochtend vers aan onze veranda verkocht. We leven als een god in....(uhm) kenia. Verder zijn we verwikkeld in een gigantische onderlinge strijd. we spelen jokeren en de winnaar krijgt pumba! nou ja een beeldje van pumba dan... maar dit word gespeeld met bloed zweet en tranen!

24 maart, wildebeest camp, nairobi

Dat was het dan, vandaag gaan we terug naar huis. Mam en yvonne zijn vanochtend opgehaald en wij vertrekken vanavond. De pumba is gewonnen door Yvonne, het was tot op het laatste moment spannend en we hebben alles gegeven ;)

Vind het zo spannend om terug te gaan. Verdrietig maar ook weer heel blij.

hoofdstuk Mozambique gesloten.... of toch niet

27 februari zijn wij vertrokken van Nuarro. Onze vlucht zou eigelijk 3 maart gaan, maar was verzet naar 5 maart, dat konden we niet doen want ons visum zou 3 maart aflopen. Dus we hebben ons ticket verzet naar maandag 27 februari. Daar kwam bij dat wij Nuarro zo snel mogelijk wilde verlaten. De aandeelhouders hadden toegezegd ons salaris te betalen van de afgelopen 3 maanden voor 24 februari. Helaas op 24 februari stond het er niet op en voelde danny en ik de bui al hangen.

Oke laten we realistisch zijn. We zijn opgelicht. Gehaald naar Afrika, 7 dagen in de week je het leplazerus werken en aan het eind berooid achter blijven. We zijn boos, heel erg boos, maar ook verdrietig. Verdrietig omdat we 3 maanden heel erg intensief met de mensen hebben gewerkt. Verdrietig omdat ik niet kan begrijpen waarom mensen dit doen. Helaas voor de aandeelhouders zijn danny en ik vechters en hiermee bedoel ik dat ik ga terugvechten. En ik geef nooit op en ik laat nooit meer los. Wij gaan deze strijd aan en Diederik renerdal (degene met wie wij contact hebben hierover) zal worden aangeklaagd. Verder zal ik publiek gaan met ons verhaal en alles wat ik weet over Nuarro naar buiten brengen.

Zo is het namelijk een leuk detail dat Nuarro ecolodge van al zijn klanten een gedeelte van de opbrengsten spendeerd aan de communtie, wat word gebruikt voor het bouwen van scholen en klinieken. Nou ik kan je vertellen dat dat niet gebeurd. Dat geld gaat linea recta in de broekzak van de aandeelhouders. Ze geven geen moer om de plaatstelijke bevolking en zelfs het lokale personeel krijgt geen fatsoenlijk eten. Eten dat ik nog niet eens aan Razz zou geven. Interresante weetjes als je claimt om een eco lodge te zijn en daarmee klanten heel erg veel geld laat betalen.

Diederik vind dat we geen recht hebben op betaling van ons salaris omdat David en Monica na hun vakantie van de afgelopen maand vinden dat we niets hebben gedaan. Natuurlijk waren wij hierop voorbereid en hebben we alles bijgehouden in een logboek en foto's gemaakt van al onze werkzaamheden. Met niets gedaan bedoelen zij, we hebben de keuken geschilderd, al het houtwerk in het restaurant (het restaurant is van hout gebouwd) geschuurd, behandeld tegen insekten en opnieuw gelakt. Lampen en lampenkappen vernieuwd. Alles opnieuw gestoffeerd, nieuwe kussens gemaakt van schuim. Een elektrakabel gelegd van het restaurant naar de keuken. Hout besteld en getransporteerd naar Nuarro. Alle shopping gedaan om het onderhoud te doen voor de lodge 300km verderop. Dit is ff een kleine opsomming, maar lang niet alles. Verder hebben we nog de hele lodge draaiend gehouden, salarissen betaald aan het personeel en onverwacht klanten ontvangen. Nee Dann en ik hebben echt helemaal niets gedaan de afgelopen maand.

Moet de hele tijd denken aan het nummer van andre hazes ‘kleine jongen'

‘Er zijn veel goede mensen, maar slechte zijn er ook helaas het is waar'

Jammer dit was onze droom, dit wilde we graag doen en we hebben er alles voor opgegeven. Duurt eerlijkheid het langst? Comes around goes around? Ik hoop het...

Maar we gaan niet onze vakantie laten vergallen, we zijn in Kenia!!! Hakuna matata!

Op dit moment zijn we in nairobi. Morgen gaan we een 8 daagse safari doen door heel kenia heen. Mamma is eergister aangekomen samen met Yvonne en het is heerlijk om gewoon eens plezier te maken. Mijn kenia verslag komt na de safari ;)

dagelijks leven in de bush

Ik sprak mamma over skype en die zei, Marloes je moet wel je blog bijhouden, mensen volgen jullie en vinden het leuk om te lezen wat jullie meemaken. Ik zei hmm ja maar ik maak niet zoveel mee, alles is heel gewoon en s'avonds inbed zat ik erover na te denken. Mijn dagen zijn eigelijk helemaal niet normaal, maar dingen worden zo snel normaal.

Elke dag is er wel weer wat verdwenen of gestolen. Elke dag zie ik wel weer een slang en elke dag haalt er wel weer iemand het bloed onder mn nagels vandaan. Oja en elke dag genees ik iemand van ‘malaria' met mijn geheime super medicijnen (multivitamine doet hier wonderen).

Dus hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik me bewust word dat ik dit nooit meer ga vergeten.

Van de week werden Danny en ik wakker gemaakt door 2 jongens uit de bediening. Rudolfo was ziek. Hun conclusie, hij had malaria (verrassend) Rudolfo kwam aangestrompeld. Dik ingepakt, muts op. Kreeg het bloedheet door alleen naar hem te kijken. Ik heb zn koorts gemeten en hij had 38graden. Genoeg om de dokter op te zoeken. Danny heeft hem gebracht. Daar vroeg de dokter, wat denk je dat je hebt. Malaria. Hier heb je malariapillen. Ja zo werkt de dokter hier in Mozambique. Rudolfo was zo vreselijk ziek dat hij niet meer in staat was om te lopen en hij besloot op de grond te gaan liggen naast de auto.

Terwijl Danny bij de kliniek was werd hij erop gewezen dat er die dag gratis vaccinatie was tegen de olifantenziekte. Vergroeiingen van ledematen door een parasiet. Dat komt hier erg veel voor. Danny zegt, ik weet niet, maar ik heb het gewoon genomen, je weet maar nooit. Toen besloten we dat al het personeel ook moest gaan, we hebben de tractor erbij gehaald iedereen in de laadkar geladen, op naar de kliniek. Ze vonden het zo geweldig dat ook ik die pillen nam. Goed initiatief van de overheid om gratis te vaccineren. Hier bij Nuarro zijn al zo'n 5 mensen die de olifantenziekte hebben.

De werknemers waren zo dankbaar en vonden het een geweldig uitje haha leek wel een schoolreisje, iedereen was blij als een klein kind.

Volgende dag treffen we een fluitende Rudolfo aan in het restaurant. Malaria was weg en hij voelde zich supergoed. Hahaha

Elke avond lig ik in bed en hoor ik geknisper in ons rieten dak.We hebben de jongens van het onderhoud eens ernaar laten kijken en ons dak werd opgegeten door termieten. 3 dagen laten was het dak zo goed als weg! Mocht er een regenbui komen dan zouden we de volle laag krijgen. Vandaag word ons dak vernieuwd.

Crissy is weggegaan voor een duikcursus in Zuid-afrika en Danny en ik zijn alleen op de lodge. Heerlijk!

Crissy heeft aan haar activiteitencentrum gevraagd of zijn voor haar honden willen zorgen. 2 volwassen en 3 puppy's. Danny en ik gingen de boel ff checken. Ik wist niet wat ik zag... De puppy's zitten vol (en dan bedoel ik ook echt VOL) met teken, vieze oren en vlooien. Danny en ik hebben een bakje met alcohol erbij gepakt, pincet, wattenstaafjes en een badje van water met teatree oil. Zo'n 2 uur zijn we bezig geweest de puppy's teekvrij en schoon te krijgen. We vonden bij elk hondje zo'n 20 teken. De oortjes helemaal vol en veel tussen de teentjes. Nu checken we ze elke dag en zit er af en toe een enkele. Mensen die me goed kennen weten dat ik nogal een zwak heb voor hondjes. Ik kan hier gewoon niet bij. Het maakt me zo boos, maar dit is natuurlijk nog niet alles. Gister komt 1 van de jongens van het activiteitencentrum naar ons toe en zegt dat er geen eten is voor de honden alleen rijst. Of wij geld konden geven om vis te kopen. Ik was des duivels. Crissy mag zo blij zijn dat ze niet in de buurt is! Natuurlijk hebben we vis gekocht, ik ga niet de hondjes laten uithongeren omdat iemand te beroerd is om ervoor te zorgen.

Ooh het spannendste van afgelopen week ben ik nog vergeten! Danny ging even een handdoek pakken uit de berging en ik stond in ons hutje. Hoor ik ineens. LOES!!! Er staat een cobra op me te spugen!!!! Ik schrok me werkelijk waar het leplazerus . Ik ren naar de berging. Staat Danny heel droog, ja er was een cobra en ik zag hem niet, hij spuugde op me en is achter de vrieskist gegaan. Ik helemaal over de zeik hahaha. Komt de guard aanlopen op zn blote voeten met een stok en mept die slang dood. Die mensen zijn zo stoer! Danny z'n schrik kwam later pas. Hij vind slangen nu niet meer zo leuk en is nogal schrikachtig als er iets beweegt in de bosjes. Met nogal schrikachtig bedoel ik dat hij rustig 2 meter in de lucht vliegt en ik een halve hartstilstand krijg! En er vervolgens een klein hagedisje uit de bosjes komt lopen!

Nog iets heerlijks hier in de bush. Spinnen! Oke dit is echt een horrorverhaal. Danny zegt altijd, Loes die beesten zitten echt niet op jouw te wachten en zo probeer ik het vol te houden hier in de bush en dat lukt aardig. Maar er is een spinsoort hier. De rainspider. Hij komt tevoorschijn om een uurtje of 9 s'avonds. Voornamelijk wanneer het dus heeft geregend. Hij is ongeveer 7 bij 7 cm met 2 enorme voorpoten. En deze spinnen rennen op je af!!! Dus als je s'avonds loopt komen ze waarschijnlijk af op de trilling van de grond en rennen er van alle kanten af op je voeten. OMG! Je weet precies waar ik ben op dat moment, want ik gil moord en brand en ik ben dan degene die meters in de lucht vliegt!!!

Dann en ik zijn zo blij als we op de bank kunnen liggen, als we naar de Albert heijn kunnen en gewoon kunnen rondlopen op blote voeten! Maar dit gaan we ZOOOOO missen!!! Nog 11 nachtjes te gaan en dan vliegen we naar Nairobi!

Nanatha

Gister zijn Danny en ik het dorp hier ingeweest. Nanatha. Het bestaat uit ongeveer 200 gezinnen. Allemaal kleine kleihutjes met rieten daken. De rijke bewoners van het dorp hebben golfplaten daken. De armoede is enorm. Mensen hebben amper tot geen kleding, laat staan schoenen. Kindjes hebben grote rijstbuikjes. Voor degene die dat niet kennen. Rijstbuik krijg je door continue hetzelfde te eten, bijvoorbeeld alleen maar rijst, maar in dit geval shima, gemalen cassave, waar ze een pap van maken. Deze kindjes krijgen geen voedingsstoffen meer binnen en sterven heel grof gezegd aan een hongerdood. Dit is armoede waar zelfs india en azie niet aan kunnen tippen. Want het ergste wat ik me kan bedenken. Er is geen zoet water. Geen drinkwater. We hebben een aantal regenbuien gehad (hooguit 5 dagen regen) Dat vangen ze op met de middelen die ze hebben. Maar dat is nu dan wel weer op en zijn we weer terug bij af. Een werknemer van nuarro en ondertussen een vriend van ons woont in nanatha en hij is met ons gaan rondlopen. De mensen die werken bij nuarro hebben het relatief goed, hebben geld om eten te kopen en kunnen water kopen vanuit een zoetwaterbron meer landinwaarts. Maar er zijn een hoop mensen die niet werken. Vrouwen hebben veels te veel baby's en er is veel ziekte.

Toch ondanks dat allemaal heeft het ook iets heel moois, iets puurs.niemand is gehaast, niemand is chagerijnig. Iedereen is vriendelijk en iedereen groet elkaar. Hoe kan dat dat wij toch altijd klagen? Hoe meer je hebt, hoe meer je klaagt. Ik weet het, ik heb het hier al over gehad in india, maar het blijft me verbazen en het blijft me opvallen.

We gingen naar de man toe die het kippenproject draait voor nuarro. Dit project is leuk bedacht, maar totaal niet over nagedacht. Ze hebben een 2 mannen een 40 tal kippen gegeven. Hokken gebouwd, geld geleend en hij kon zn bedrijfje opstarten. De eieren kan hij verkopen, van dat geld zijn lening weer inlopen. Harstikke leuk idee op papier. Maar bedenk je wel dat mensen hier niet naar school zijn geweest. Mensen kunnen niet plannen, ondernemen en met geld omgaan. Dat geld was binnen een week op en de arme mannen zitten tot hun nek in de schulden. De kippen hebben geen eten en leggen al weken geen eieren meer. De arme man staat wekelijks aan het bureau van David om hulp te vragen in de vorm van meer geld, wat natuurlijk niet de oplossing is. Maar het management heeft het natuurlijk veels te druk( zoals je wel kon lezen in mn vorige stukje) om zich druk te maken om de man of om de kippen.

Eergister begon emmanuel te vertellen over de problemen en dat de kippen al weken geen eten hebben. Want ze hadden niet gewone kippen voor de man gekocht. Nee een speciaal soort dat een speciaal soort voer moet hebben. Dat voer is zo duur dat de man met verkoop van eieren nog niet eens de kosten van het voer eruit haalt. Ik de dierenactivist was natuurlijk weer in alle staten. Hoezo hebben die kippen al weken geen eten? Over my dead body! En de volgende dag zouden we ernaatoe gaan en desnoods zou ik alle kippen meenemen en bij mn hutje houden. Haha je had danny zn hoofd moeten zien! Die was al bezig met de planning van het bouwen van een hok, die zag de bui al hangen.

Gister zijn we bij de mannen langs geweest. De kippen zagen er oke uit en de hokken waren netjes bijgehouden. De man gaf nu gemalen mais, zodat ze wat te eten hadden maar de kippen leggen nog steeds geen eieren. Danny en ik hebben in 10 min een plan van aanpak gemaakt. Iets wat al veel eerder had moeten gebeuren. We halen deze week de zakken voer om de kippen aan te sterken. Maar het gaat niet om dat voer, het gaat erom dat de kippen proteine en vitamine binnen krijgen. We gaan maden kweken. En de man kan insekten (wormen) uit de bush halen en de kippen mee voeren. Insekten zijn hier namelijk GEEN probleem! Verder willen we de kippen het eetafval uit de keuken geven. Dat zou een ideale oplossing zijn... Alleen is het helaas niet zo simpel. De mensen in het dorp sterven van de honger. Zij zullen het restafval zelf gaan eten. Ja echt waar. Dus het is belangrijk dat wij de mensen uitleggen dat wanneer de kippen gezond zijn er eieren komen die zij weer kunnen eten.

Zo ben ik ook begonnen met uitleggen aan het keukenpersoneel dat je erg ziek kan worden van bedorven voeding en voeding dat bedolven zit onder de insekten. De mensen pakken de resten uit de vuilnisbak, halen de maden eruit en eten het op. Het gevolg is dat er vreselijke ziektes zijn met de dood tot gevolg. Door uit te leggen hoe dat komt hoop ik dat ze bewuster worden.

De gesprekken die we hebben met de mensen hier doet je beseffen hoe goed dingen geregeld zijn in nederland. Zo zat ik emmanuel te vertellen dat wij onze wc spoelen met schoon drinkwater. Hij kon het niet begrijpen waarom we zoiets deden hahaha. Ook vertelde ik hem dat als je in nederland niet werkt dat je een uitkering krijgt van de overheid. En dat wij gezamelijk voor de ouderen zorgen. Je had zn gezicht moeten zien.

Danny en ik hebben het heerlijk nu David en monica op vakantie zijn. De rust en de goede sfeer zijn een opluchting na al die weken. Ook met chrissy hebben we momenteel geen problemen. Wel moet ze voor zichzelf zorgen en hebben we verder geen contact op het hoognodige na. Danny en ik beseffen ons nu wel hoe ideaal het hier had kunnen zijn... jammer... Maar zoals danny gister in een mail naar 1 van de aandeelhouders stuurde. Wij laten niemand meeliften op ons succes. Wij gaan niet het werk doen en andere met de eer laten strijken.

Oja nog een klein verhaaltje wat leuk is om te vertellen. Ik ben een beetje gemeen geweest vandaag hahaha. Gister zijn we naar de plaatstelijke kleermaker geweest en ik vroeg hem of hij vandaag naar nuarro kon komen omdat ik wat werk voor hem heb. Om 9 uur stond hij voor het kantoor. Het is een heel magere oudere man. Die zo ontzettend verlegen is dat hij me niet eens aan durft te kijken. Ik had iemand nodig om alles opnieuw te bekleden in het restaurant. 2 stoelen 40 kussentjes en ongeveer 20 tafelkleden. Dus we gingen onderhandelen en ik vroeg hem zijn prijs. Hij wilde voor de 2 stoelen 100mzm per stoel per kussentje 20mzm en tafelkleden wist hij niet precies. Maar ik heb het helemaal uitgevonden. De mensen kunnen niet rekenen. Dus ik onderhandel nooit over 1 maar over alles samen. Ik zeg oke, weet je wat we doen, hij doet alles voor 1000mzm, dat is ongeveer €28,- hij zag die 1000 staan op papier en je had zn hoofd moeten zien! Zn ogen begonnen de glinsteren en zn gezicht begon te stralen. We hadden een deal. Nu heb ik alles dus veel goedkoper, gaat echt helemaal nergens over €28,- en alles is opnieuw bekleed. Toen betrok zn gezicht en zij hij heel verdietig. Mevrouw het spijt me zo, maar dit krijg ik niet in 1 dag af.... hahahahaha nee tuurlijk niet!!!! Ik zei dat dat geen probleem was en dat ik van de week wel ff langs zou komen om te kijken hoe ver hij was. De werknemers hier zeiden dat ik hem nog veel betaal, maar dat interreseert me niet, ik vind het een prima deal!

Goed, tijd voor een kop koffie en jullie zijn weer up to date over onze real life soap!

zit ik dan...

Zit ik dan, op het strand, tijdens de zonsondergang. Ff de tijdgenomen om weer een verhaaltje te schrijven.

Zoals veel al weten en andere vast wel hebben gehoord. We stoppen ermee... De teleurstelling is groot maar de dag dat we ontslag namen zei ik tegen danny, waar zijn we in godsnaam mee bezig. Als het niets toevoegt aan ons leven en alleen maar energie van ons allebei en een hoop tranen van mijn kant kost, waar zijn we dan mee bezig. Danny zei onmiddelijk, we moeten kappen, we hadden een verdomd goed leven in amsterdam en dit was onze droom geworden en dat is het nog steeds, maar niet onder deze omstandigheden. Ondertussen heb ik ontzettend veel heimwee opgebouwd, verlang heel erg naar mn eigen gedoetje en razzje.

Sinds ons laatste akkefietje hier is het van kwaad tot erger gegaan. Je moet je bedenken je zit totaal afgelegen. We leven hier met 5 mensen uit het buitenland en de rest zijn locals. De locals zijn fantastisch en we vinden het vreselijk dat we hun moeten gaan missen. De problemen zitten in het managementkoppel en chrissy de activiteitenmanager.

Chrissy heeft zoals ik het noem een bedorven ziel. Ik zal eerlijk zijn dat ik nog nooit zo iemand heb meegemaakt. Dat je uit je eigen ongelukkigheid iedereen met je mee wilt nemen in de zelfgecreerde hel waar je leeft. Chrissy is mij onophoudelijk aan het terroriseren. Van het stelen van mijn eieren (niet lachen) tot het continue uitlokken van ruzie. Ik word hier af en toe zo kwaad dat ik voel dat ik haar elk moment een klap op dr neus ga geven. Nu hoor ik jullie denken, loes daar sta je toch boven? Dat doe ik ook meeste van de tijd. Vergeet niet we leven hier 24 uur per dag met elkaar, ik kan nergens heengaan en er zijn ook momenten dat ik me even wat minder voel en juist DAN, slaat ze toe. Zoals ik al zij, een bedorven ziel. Monica zit 24 uur per dag op facebook en david kijkt de hele dag films en American dad.. David en monica ervaren deze baan als erg stressvol en zijn dan ook constant, oververmoeid en liggen dan dagen op bed omdat ze het even niet aankunnen... welcome to the real world... goed denk dat jullie nu een duidelijk beeld hebben.

Daar kwam bij en niet geheel onbelangrijk, we hebben tot op de dag van vandaag geen contract ontvangen, geen salaris ontvangen en er is geen aanvraag voor een werkvergunning gedaan. Ook zijn wij erachter gekomen dat deze niet aangevraagd kan worden omdat Nuarro zijn financiele zaakjes niet op orde heeft.

Ja ik gooi alles eruit hoor, hoef niet meer politiek correct te zijn;)

Dit alles samen besloot mij en danny om te kappen met deze onzin en een kater over te houden aan dit avontuur. Ondanks dat hebben we een rare tijd hier gehad. Dat was de reden dat ik ben gestopt met het schrijven van het blog. Denk niet dat jullie zitten te wachten op een hoop negatieve bla bla de hele tijd.

Maar dann en ik gaan niet lang zitten treuren, we hebben ons ticket omgeboekt met een tussenstop van 3 weken in kenia! Hakuna matata!! Samen met mamma en yvonne (mamma's vriendin). We gaan op safari! Alle tijgerprintjes uit de kast! En dat worden pas verhalen voor op mn blog!! Om alvast in kenia te verdiepen kijken we nu constant de lion king! Ben de liedjes al aan het oefenen. Voor een beetje extra sfeer tijdens de safari;)

Over safari gesproken, vandaag werd er over de walkie talkie geroepen, er zwemt een olifant in zee. Sorry???? Een olifant!!! Tuurlijk.... dus wij eropaf. Wat staat daar in de branding... een OLIFANT!!!! Waar komt een olifant in godsnaam vandaan????

De olifant kan helaas niet aan land komen... daar staan 150 hongerige afrikanen met stenen en speren, klaar om het arme dier te slachten. Stond ik daar, dikke trainen kwamen onder mn zonnebril vandaan. Lekker hypocriet ook, aan de kant staan mensen die dood gaan van de honger en ik sta weer te janken om een dier... Maar zou ik niet hetzelfde doen al ik geen eten had?? Ik ben snel weggegaan, dit kon ik niet aanzien.

Nu zit ik verderop om het hoekje op het strand en hoop ik dat de olifant mijn kant opzwemt, maar ik zie em niet en het word al donker...

Volgende ochtend...

Je gaat het leven wel een beetje anders bekijken hier in the middle of nowhere. Danny en ik eten nu wat vaker met het keukenpersoneel omdat ik gewoonweg dat zwaarmoedige en negatieve van mijn andere collega's niet meer trek. Ze hebben het zoooooo zwaar, ze zijn zoooooo moe, er word niet gelachen en het is een onderlinge strijd wie het het zwaarst heeft. Pfff..... en dan ga je eten met de locals. Die wonen in een stro hutje, waar de regen gewoon doorheen komt. Ze hebben amper eten en drinken regenwater en eten met hun is een feestje, er word gelachen er word gepraat er word gezongen en er word gedanst. Heerlijk!

Ik zit nu in het restaurant. Bob marley knalt uit de speakers. We zijn al 2 dagen de keuken aan het opknappen. 1 groot drama, verf zit overal, behalve op de muur haha. Het schiet voor geen meter op. (in mijn tempo) Maar wat hebben ze een plezier. En iedereen helpt! Hoe krijg je ze zover om te gaan werken. Muziek! Zet muziek aan en ze komen in beweging, ze gaan dansen, zingen en vervolgens krijgen ze een boost energie ofzo en gaan ze als een tierelier!(in afrikaans tempo, dat wel..)

Vandaag zijn monica en david voor een maand vertrokken naar huis (maputo). Danny en ik zouden hun wegbrengen. Maar Danny is alleen gegaan met emmanuel (zn rechterhand) en hij komt vandaag weer terug en dan gaan we van de week samen naar nampula om daar inkopen te doen. Waarom ik niet mee ben gegaan? Omdat ik dan 6 uur lang in de auto hun geklaag moet aanhoren. No thanks, dus nu zit ik tussen dansend keukenpersoneel!

Besef me opeens dat ik ze echt ga missen... kan ik er echt niet een paar meenemen? Misschien nogeira, onze broodbakker, het schattigste mannetje ever.Die standaard 5 broden teveel maakt of we nou klanten hebben of niet. Of misschien 1 van de guards die 1.20 hoog is en nog geen 40 kilo weegt en geen tanden meer heeft. ( weet zn naam eigelijk helemaal niet..) Of toch abudu onze ober die nooit praat maar zo verschrikkelijk lief is en alleen maar lacht.

Toch heb ik deze maanden hier voor geen goud willen missen! En is het helemaal geen kater maar een ervaring om nooit te vergeten!

jaja we leven nog!

Oke ff zitten en vertellen hoe het hier gaat...

We werken zoveel dat ik gewoon geen tijd heb om te schrijven. Tussendoor gebeuren er 101 dingen tegelijk en loopt elke dag compleet anders dan geplanned.

Van de week hebben we een enorm onderling conflict gehad tussen het managementteam. Komt erop neer dat iedereen zich met iedereen bemoeide en dat leidde ertoe dat bij mij de bom barstte. Het was kerst, iedereen liep met een zuur gezicht omdat iedereen zich druk liep te maken over een ander en dat maakte het alleen maar erger dat ik thuis zo mis. Vooral met de feestdagen. Ik dacht eeen oplossing gevonden te hebben en had een etentje georganiseerd met zn allen, maar dat maakte het alleen maar erger. Anyway het eindigde in een enorme ruzie en daarop werd absoluut geen aktie ondernomen door het managementkoppel waarop Danny en ik besloten dat we misschien maar gewoon naar huis moesten gaan. Dat was het keerpunt voor het managementkoppel om toch in te grijpen en dominant als ik ben heb ik mijn eisen veteld en die zijn heel simpel. Back off en laat me gewoon mn werk doen! Niemand moet zich ermee bemoeien.

Alles is uitgepraat en de grenzen zijn duidelijk dus we zitten nu in poging 2.

Maar nu hebben we de lodge vol en we hebben de meest irritante klanten met ladingen kinderen... en laten wij nou net niet de geschikste plek zijn voor kleine kinderen. Er zijn geen kinderactiviteiten (ja ouders verwachten dat wij dat doen, als ouder ga je natuurlijk niet zelf iets met je kinderen doen) We hebben geen zwembad, de laatste paar dagen alleen een erg woeste zee. Die wij helaas niet met een knop kunnen bedienen tot groot ongenoegen van onze gasten. Ook zijn de gasten erg ontevreden dat er rotsen zijn wanneer het eb is.... Ooh en het is te warm.... En wat moeten wij doen, keep on smiling.

Verder hebben we een Nederlands gezin met 3 kinderen die in Mozambique wonen met een onuitstaanbaar gedrag. Zij hebben het vreemde idee dat je de plaatselijke bevolking hier kan behandelen als slaven. Baby kotst op de vloer, oh dat kan 1 van hun wel ff opruimen. Heb ff geen zin in mn baby, oh geef het wel aan 1 van hen. Mn kinderen hebben niets te doen, hey jij, ga met mn kinderen spelen!

Waar halen ze het lef vandaan? Hoe durf je zo met mensen om te gaan! Het erge is dat hun kinderen dit gedrag hoogst waarschijnlijk zullen overnemen en net zo worden als hun ouders.

Isaac onze duikinstructeur vroeg net aan Danny, waarom doen mensen zo tegen ons? Danny heeft hem uitgelegd dat sommige mensen een ander beeld in hun hoofd hebben en dat het niet normaal is.

Het is jammer want we hebben ook veel leuke gasten, maar deze lastige klanten slokken al onze aandacht op om alles op de rit te houden.

Gister hadden we ff een spannend momentje (zoals op mn facebook stond).

Isaac ging naar de wc, die tegen onze wc aanzit en terwijl hij de badkamer inliep voelde hij dat zn arm nat werd en hoorde hij naast zich geblaas. Hij draaide zich om en daar stond een spitting cobra op zn staart, klaar om aan te vallen. Hij is weg gerend en riep over de radio dat er een cobra was.

Het is ongelofelijk. Het kleinste mannetje wat we hier hebben lopen, loopt zonder twijfel of angst de badkamer in, met alleen een stok in zn hand. Vecht een minuut met de slang en slaat hem dood! Wow balls off steel! Helaas moeten we de slang doodmaken. Anders komt hij gegarandeerd terug. Wanneer het spuug in je ogen komt, ben je blind en wanneer hij je bijt smelt je huid weg en hoogstwaarschijnlijk moet de plek waar je gebeten word, worden geamputeerd.

Gister weigerde ik naar de wc te gaan, heb de hele dag mn plas opgehouden hahaha en nu ga ik met zonnebril op naar de wc!

De mannen van onze boot kwamen net naar ons toe om te vertellen dat het weer er niet goed uitziet. Er is veel wind en er komt maar geen regen. Dat betekent dat de druk zich opstapelt en dat we kans hebben op een cycloon.... Leuk... met oud en nieuw..... hopelijk gaat het dus regenen vannacht!

Oke ik ga weer ff orde scheppen in de chaos. De kinderen van de familie van 8 zijn op dit moment de complete beachbar aan het afbreken. Zucht...

blijven glimlachen...

ola bom dia!!!

Hey iedereen

Eindelijk even de tijd om een stukje te schrijven.

Jullie vragen je vast af, hoe vinden ze het. Nou het is echt heel erg leuk! Precies wat we ervan verwachtte. Echt Afrika!!

We werken lange dagen, vanaf wakker worden tot naar bed gaan. Maar het werken is erg leuk dus dat maakt helemaal niet uit. We zijn hier samen met het genaral management koppel David en Monica. Die zijn 2 maanden geleden begonnen en dezelfde leeftijd als ons. En we hebben chrissy. Zij heeft de duikschool en isaac hij is duikinstructeur en de rest is personeel vanuit het omliggende dorp. De eerste dag kwam ik in de keuken en ik wist niet wat ik zag.... wat een smerig zooitje!! Deze mensen hebben totaal geen vorm van hygiene, omdat ze gewoon compleet op een andere manier leven. Waarom moet kip in de koelkast? Waarom kan vlees niet met vis door elkaar in de vriezer? Restjes opruimen en afdekken in de koelkast hahahaha nooit van gehoord. Dus waar moet je dan beginnen....

Schoonmaken!!!!! De keuken insectvrij krijgen. Ben er al 3 dagen mee bezig en ik denk dat ik over 2 of 3 dagen de boel schoon heb. Je moet je voorstellen dat ze nog nooit een vloer hebben geschrobt.. Nooit zeep gebruiken. Wanneer ze een pollepel gebruiken vegen ze het een beetje af met een doek en leggen ze het terug. Hahaha. Nu hebben we een schoonmaakrooster en straks ga ik checken of het ook echt gedaan is, want dat is altijd de vraag. Mijn kok het afonso en is echt een schat en kan supergoed koken.

Nog iets wat hier een wereldmissie is, er is fruit in overvloed. Werkelijkwaar, mango's, annanas, bananen enz enz. Maar ze kopen alles in blik en pak hahaha werkelijkwaar! Want voor hun is dat luxe! Ik probeer al 3 dagen verse mangosap te krijgen en als het goed is zijn de mango's vandaag onderweg.... (van onze eigen land, 1 km hier vandaan) Ja zoiets duurt 3 dagen! Nog een voorbeeld, bij de werkplaats van de werlui stond een mooie grote vriezer en niemand in de keuken wist dat hij gevuld was met vlees. Echt alles, kip, stukken van varkens, worstjes, beef. Dus ik wilde die vriezer in de keuken hebben. Want de werkplaats is ongeveer een kilometer van de keuken vandaan. Om dat gedaan te krijgen heb ik werkelijkwaar hemel en aarde moeten verschuiven. Uiteindelijk hebben denk ik 25 man hieraan meegewerkt. (ik dacht met zn 4en doen we dit wel even) maar ze deden zoveel inkopen, nu heb ik dus vlees tot 2015 ofzo! Vissermanenn komen langs met verse vis, tonijn of kreeften en dan kan ik ze nemen of niet. Een paar minuten geleden kwamen ze met ananassen. En verder hebben we abdul met een vrachtwagen, die onze boodschappen doet in de dichtsbijzijnde steden. Nacala op 2 uur hiervandaan en nampula op zo'n 5 uur. Maar alles is heel beperkt verkrijgbaar. De keuken is nog wel een missie. Dus vervelen doe ik niet!

Dus dat is afrika.... but i love it!!

De mensen zijn zo leuk. Ik denk dat je het een beetje kan vergelijken met Brazilie. Altijd vrolijk, muziek, dansen en heel erg vriendelijk.

Ik ga nu even naar de keuken uitleggen hoe ze zelf ijsthee kunnen maken en ananassap... Ze zou moeten zien hoe ze me aan zitten te kijken. Vanochtend maakte ik verse sinaasappelsap en volgens mij denken ze echt dat ik gek ben hahaha. Nou heb vandaag 8 kilo sinaasappels besteld en vanaf nu gaan we dat dus elke ochtend doen!

Danny rent de hele dag in de rontte, om overal problemen op te lossen en dat gaat super goed hij heeft ongeveer een team van 20 werklui en in zn eentje doet hij net zo veel als alle 20 bij elkaar!

Oja mochten jullie gouden tips hebben om op een natuurlijke manier wespen en andere insecten te weren, kom maar op? En misschien ideeen voor vruchtensappen/iceteas of smoothies?

xx

We zijn er!

Heel snel ff een update, vanavond neem ik even de tijd om meer te vertellen. Gister zijn we aangekomen op nuarro. we hadden eerst een nacht in nampula, de plaats waar we zijn geland zo'n 5 uur met de autohiervandaan.

Ik was een beetje in shock toen we aankwamen, het was net donker geworden en ik zag vreselijke grote insecten...overal!!! Maar ik moet zeggen ik heb heerlijk geslapen en bij daglicht is het hier zo verschrikkelijk mooi! wauw!

ik moet snel weer verder, veel informatie en veel mensen die ik moet ontmoeten... erg lastig want de locals lijken allemaal op elkaar hahaha

xx