geschreven op 15 december 2010

Momenteel zijn we in laos. Eergister zijn we aangekomen en op het moment dat ik dit schrijf zitten we in een lokale bus richting pakse.

Vanaf ons laatste verhaaltje zijn we dus naar sapa gegaan. We namen savonds de nachttrein en hadden met zn 2tjes de hele coupe (normaal 4 pers) Goed bedje met een matrasje en we hebben oke geslapen, ondanks alle herrie van medereizigers die kennelijk niet hoeven te slapen en snachts de gang op en af rennen. Om 5 uur kwamen we aan ,, daar werden we opgepikt door een minibus en moesten we nog een uur rijden naar sapa, was een erg misselijkmakend ritje. Bij een hotel aangekomen begon onze trektocht. We zaten in een groepje van 7 mensen, 2 canadeze mannen, 3 mensen uit singapore en wij 2tjes. Het was koud en na 10 minuten lopen besloten we dat het beter was om thermosokken te kopen en een muts. Ik zag iedereen lopen op kaplaarzen en besloot om er ook 2 paar voor ons te huren. En acheraf gezien ws dat een erg goed idee. Ik moet altijd lachen want bij elke tour heb je van die mensen die dan heel eigenwijs hun eigen ding gaan doen en stug op hun sportschoentjes de tour gaan doen. Nou die kaplaarzen verhuren ze niet zonder reden en als de tourguides ook op kaplaarzen lopen weet ik genoeg. Uiteindelijk bleek je totaan je enkelsen soms hoger in de modder te lopen dus langleve kaplaarzen. De tour was dus modderig en ontzettend glad, maar de omgeving was zo verschrikkelijk mooi, bergen en valleien met rijstvelden, overal waar je keek, kleine dorpjes met houten huisjes, overal zijn kinderen aan het spelen, lopen er honden, kippen ,varkens en koeien door elkaar. Dit was echt zoals ik me vietnam had voorgesteld. We deden een homestay bij de locals. Dat was erg leuk en voor hun doen was het een erg mooi huis, oftewel 4 muren en een dak van hout en een betonnen vloer... that's it, geen meubels op een paar plastic stoeltjes en een houten tafel na. Het echtpaar had heel erg lekker voor ons gekookt, ongeveer 5 verschillende gerechten allemaal bereid op 1 vuur en 1 wok! Wij toeristen hadden wel bedden, niet heel comfortabel maar prima en danny en ik sliepen als een roos. In de ochtend hadden ze pannekoeken gebakken ;) en daarna gingen we weer verder wandelen. Deze wandeling overstrof de dag ervoor, het was nog modderiger en nog gladder was erg grappig was berg af. Er zijn ook aardig wat mensen gevallen en het iseen wonder dat er niets ernstigs is gebeurd. Overigens de mensen die daar leven lopen op die bergen en modderpaden alsofhet de normaalste zaak van de wereld is. Op 1 punt waar het stijl naar beneden ging en iedereen aan het glijden was en opzoek naar houvast kwam er een jongen uit het dorp met een mand vol met hout op zn rug de berg af gerend alsof het niets was... op slippers... dan voel je je echt een loser hangend aan een rotsblok hahaha

Die avond de trein terug genomen, dit keer waren we met 4 in de coupe en dat slaapt wat onrustiger aangezien 1 man de hele tijd in en uit ging en om 2 uur pas ging slapen. We kwamen om half 6 aan en hebben een taxi gepakt naar ons hotel , tas opgehaald, doorgelopen naar een ander hotel ons een beetje opgefrist en ontbeten. Om 8 uur zijn we met de bus naar halong bay gegaan. Daar hadden een een overnachting op een cruisebootje met ongeveer een groep van 14 mensen. De cruise was ontzettend luxe en dat hadden we helemaal niet verwacht, heel uitgebreid eten en een super luxe kamer. We hebben een grot bezocht waarwe de hele tijd naar rotsen moesten kijken die volgens de vietnamezen daar een bepaalde vorm hadden, het was echt te belachelijk voor worden en ontzettend hilarisch want hoeveel fanatasie je ook hebt het waren gewoon rotsen. Ze zeiden dan dingen als kijk, 2 kussende puignins of de vechtende hanen, de wijzende vinger en een schildpad, die je moest aaien en geld geven want de schilpad is 1 van de magische dieren en staat voor een lang leven. Ik gaf aan dat mensen ook mij geld mochten geven en dat ik ze een lang leven zou beloven maar dat vond de guide geen goed idee.... zijn wij nederlanders nou zo nuchter??? En die rots zag er ook gewoon uit als een rots en niet als een schildpad hahahahha

Dag erna weer naar een grot en daarna teruggevaren naar de kant, daar hebben we geluncht en toen terug naar hanoi, dat duurde best wel een beetje lang aangezien we in een file kwamen. Het is hier hartstikke normaal dat op het moment dat je een file inrijd, je met auto of bus of vrachtwagen omdraait en de andere kant op terug rijd, tegen het verkker in, geen probleem. Maar je kan ook als er 2 banen vaststaan en gewoon tussendoor rijden en er 4 banen van maken, botsen is ook geen probleem en kijk niet raar op als er ineens een koe tussendoorloopt, we hebben vreselijk gelachen. Tijdens dit alles word niemand boos, en niemand verheft zn stem. Je rijd iemand van de weg daarna stap je uit als je niet meer verder kan en ga je met diezelfd3 persoon ff een praatje maken. Why not?

Ons gezelschap op de boot was... hoe zal ik het zeggen ergt divers ;) het had een film kunnen zijn. We hadden een 2 spaanse gezinnen ieder 2 geadopteerde kindjes die met elkaar op vakantie waren, beide hadden net hun baby gekregen vanuit vietnam. Verder hadden ze allebei een chinees meisje van 4 of 5 jaar. Deze menzen waren ontzettend luid. Er werd niet gepraat nee ze schreeuwde tegen elkaar. Ondanks dat waren ze heel aardig alleen hadden ze een beetje andere gebruiken. Dan hadden we een familie uit amerika lesly en charles en hun zoon david,( ik weet dat jullie dit blog lezen en vertalen op freetranslation.com, het was superleuk om jullie te ontmoeten!!!) super aardige mensen en lesly en charles reizen al naar azie sinds de jaren '70, dus erg leuk om de verhalen te horen. Er was nog een ander engels koppel van middelbare leeftijd die thuis de hele boel hebben opgezegd, en besloten de wereld over te reizen. 2 amerikaanse meisjes die apart van elkaar reisden. Een man alleen, beetje een theo van gogh type. Rare kerel. Een zwitser, aardige gast en een dame die kwam uit oostenrijk zei ze... maar ze was aziatisch en volgens mij was het ook geen dame... snap je... ten eerste had ze zo ontzettend veel plastische chirurgie dat haar gezicht mismaakt was en ik vind ook dat ze de plastische chirurg die dat heeft gedaan zn papietje moeten afpakken maar het gekke was dat ze zichzelf wel heel wat vond en dat lijdde echt tot hilarische taferelen. Het was een dragqueenfor sure. Veeleisend gedraag, uitschelden van personeel, ruzie maken met medereizigers, en continu drama maken... over alles!!! We hebben gelachen. Dan hadden we nog een oudere man die op reis was met zijn pupil, een vietnameze jongen van onze leeftijd denk ik. Heel schattig maar op de terugweg besloten ze aaneengesloten keerst liedjes te gaan zingen in de bus en dat op een kerkkoor achtige manier. Je moet het zo zien. We zaten in een volgepakte bus met met huilende baby's, gillende kinderen, hardpratende schreeuwende spanjaarden, een kerkkoorzingend koppel, een veeleisende verveldende dragqueen. Kortom de trip was echt superleuk!!

Daarna zijn we in een busrit van 24 uur naar laos gereden... en zijn we 2 nachtjes in savannaket gebleven. In het dorpje is niet veel, heel is heel erg stil. We zijn naar een dinosaurusmuseum geweest. En de eigenaar van het museum vond het zo leuk dat we kwamen dat we alle botten mochten vasthouden en aanraken en we kregen uitleg in het laos ;) we zaten in een guesthouse en de eigenaar bleek een promotor te zijn voor het lao kickboksen. Nice!! Dus ik vroeg of we mochten trainen. Dat mocht en hebben we gedaan en was superleuk, wat nou mooie sportschool, als iemand ooit nog bij mij klaatr over airco dan stuur ik em naar laos. Het was een hal waar een ring stond, er hingen wat autobanden om tegen aan te trappen en er hingen 3 gare bokszakken. We moesten ons opwarmen op een tractorband, die je begruikt als trampoline, daarna gingen we een zaktraining doen, met veel elleboog technieken, wat ik erg leuk vind. Daarna moesten we buikspieren doen op een zelfgemaak schuint houten bankje (waar ik nu een snee van heb op mn bil) wat fitness oefeningen met zelfgemaakte dumbels ( een stang en 2 emmers cement eraan) en als finale moesten we rennen met een fietsband om je middel die met een touw vastzat een tractorband. Dit alles op blote voeten op een betonnen vloer. Kijk dat is nog eens trainen!!! Hij wilde absoluut geen geld maar we stonden erop en hebben hem €5,- gegeven. Dat is voor hun vrij veel geld. Hij heeft ons ook terug gebracht naar het guesthouse. Dit was wel echt een laosmomentje, de gastvrijheid en vriendelijkheid, ongelofelijk.

We hebben echt als een blok geslapen;)