Waar waren we gebleven... luang prabang. De busrit ging prima, we waren voorbereid op het ergste omdat iedereen zei dat het een vreselijke rit zou worden en dat je gegarandeerd wagenziek werd door de vele hobbels en bochten, maar de weg viel erg mee, behalve dan de vreselijke ravijnen en afgronden en een vreselijke smalle weg, maar niet ziek geworden;) Luang prabang is leuk! Authenthiek en heel rustig, of in ieder geval rustgevend. Mooie houten huisjes en kleine smalle straatjes. We kwamen aan om half 5 in de ochtend.... handige tijd, alles was nog potdicht, was dus even lastig om een guesthouse te vinden. We waren wel precies op tijd om te monniken te voeren. Ik hoor jullie denken ‘monniken voeren???' elke ochtend voor de zonsopgang, gaan de monniken door de straten van luang prabang voor een aalmoes, en wanneer je wilt en de met de juiste intentie geef je de monniken eten. Ze mogen alleen maar eten van giften 1 maal per dag. We kochten wat sticky rice, banaantjes en koekjes. Om half 7 hoor je overal trommels gaan en komen de monniken de straten door gelopen. Wat een belevenis, heel bijzonder. Daarna zijn we lekker gaan slapen voor een paar uurtjes en de rest van de dag beetje het stadje verkent en wat tempels bezocht. Volgende dag hebben we een boottochtje gemaakt over de mekong rivier naar een aantal dorpjes en een grot. In een van de dorpjes hadden we weer een harde realitycheck, Dit dorp was erg arm, afgezonderd van de stad of andere dorpen midden in de jungle alleen bereikbaar per boot, maar voor de bewoners super de luxe want dit dorpje was 3 jaar geleden verhuisd vanuit de bergen door de overheid omdat het leven in de bergen gewoon onmenselijk is. Nu hebben ze geen honger meer en sterven er geen mensen meer van de honger.Ook al eten ze niet meer dan sticky rice en drinken ze gekookt water, heel af en toe hebben ze vleesen wat groente. Er is geen school, 1 waterput, geen toilet, geen douche (dat soort dingen doe je in de rivier natuurlijk) pfff op zo'n plek besef je altijd wel weer hoe goed wij het hebben. We gaven elk kindje in het dorp een briefje van 1000 kip (omgerekend 10 cent) ze waren zo vreselijk dankbaar, niet normaal. Leuk om zulke dingen te doen.

Dag erna zijn we met de slow boot de mekong opgegaan stroomopwaarts richting het westen van Laos. Dat duurde de hele dag en eind van de middag zijn we eruit gegaan in een klein dorpje aan de mekong, vanuit daar moesten we een taxi nemen naar Hongsa. Hongsa is 1 van de dorpen in laos waar ze werken met olifanten in de jungle. En dat wilde we graag met onze eigen ogen zien. Vanuit de boot gingen we in de taxi (taxi hier is een mini vrachtwagentje met een kleine cabine waar de chaufeur zit en achter zit je op 2 banken aan de zijkant, achterkant is open. Backpacks gingen zoals gewoonlijk op het dak (wat nog een beetje wennen is voor omar haha) ik vroeg me af waarom er allemaal zandzakken op de bodem lagen en danny legde uit dat het was tegen het schuiven op de weg. Hmmm.... we reden weg... vol gas! Ik dacht oke... pittig... en de chaufeur geeft vol gas op naar de eerste bocht en een beetje extra gas en wham hij gooit het stuur om, zodat een sliding maken door de eerste bocht. Ik had het niet meer, hardslag in mn keel, want aan de zijkant van die bocht was een ravijn en ik bedoel een serieus ravijn! Ongeveer zo'n 1000m, we zaten boven op een berg! Ik dacht ok misschien wil hij even indruk maken maar het ging van kwaad tot erger. Vol gas de berg af, er is geen weg alleen zand en rotsen en op sommige plekken erg mul zand waardoor je erg gaan glijden. De weg was omgeveer 1 auto breed. Aan 1 kant berg, aan de andere kant ravijn. Ik was ondertussen al aan het bidden aan god maar ook aan boedha en zelfs allah (just to be sure)en het heeft geholpen want we leven nog! So thank god, boedha en allah!!!danny had het niet meer en die is echt nooit bang en omar kon niet meer kijken. De chauffeur remt , springt uit de auto en gaat staan plassen naast de auto en toen zag ik het... deze man was kacheltje lam!!! Stomdronken!!! We overwogen onze opties... uitstappen midden in de jungle net voordat het donker word leek ons niet een heel goed plan. Er was geen ander verkeer. We moesten nog maar ff volhouden er zat niets anders op. Wel hebben we snel de backpacks van het dak gepakt tijdens zijn plaspauze want die zouden er niet lang op blijven liggen. We gingen weer rijden. Hij doet exact hetzelfde, voor de bocht, hij geeft gas gooit het stuur om, maar we raken in de slip en we raken de rand van de afgrong, zelfs 1 band ging erover heen.... Er zaten 2 mannen bij de chauffeur en eentje keek om, ik zei dat hij rustig moest doen en dat ze rustiger moesten gaan rijden. Dan deden ze meteen en alles ging prima... voor 5 minuten, maar hij ging weer steeds harder en weer steeds gekker doen in de bochten, weer een belachelijke aktie, waarbij hij de controle over het stuur ff verliest we slippen, hij moet bijsturen en een meisje en ik vallen van ons bankje in het gangpad. Dat was genoeg ik bonkte op het raam van de cabine en zei dat ze normaal moesten rijden. Ik heb geschreeuwd, iest wat in laos zeer ongebruikelijk is en ik zei dat als tie niet luisterde dat ik hem dood ging maken, nou dat maakte best wel indruk kennelijk want daarna is hij vrij normaal naar het dorpje gereden. Daar aangekomen heeft de man naast de chauffeur duizen maal zijn excuses aangeboden en terwijl hij dat deed stond de chauffeur naast hem op zn benen te tollen, werkelijkwaar helemaal van de wereld. Ik heb gewoon mn tas gepakt en ben weggelopen. We waren alle 3 eventjes helemaal van de kaart en we waren zo blij dat we uit die auto waren!

Dat was weer een heel ander soort lao experience!!