Op dit moment zitten we in de trein van Jodhpur naar Varanassi. Mooi moment om een stukje te schrijven, aangezien de treinreis zo'n 24 uur duurt. Word een lange 24 uur want naast ons zit een coupe met 5 vrouwen die erg hard praten en gillen en die hebben weer een dozijn kinderen, die gillen en rennen door de gang.... ik heb al moordneigingen.

Waar waren we gebleven... van Pushkar zijn we dus naar jodhpur gegaan, we hebben de bus genomen en die deed er zo'n 6 uur over. Toen we het ticket haalde vroegen we of het een locale bus was, of een touringcar en de verkoper verzekerde ons van een luxe bus. Hahahaha de bus kwam werkelijk waar uit het stenen tijdperk. (zie foto) we gingen in de bus (bestemd voor zo'n 50 personen) met zo'n 150 man. Op het dak, in de gangen en een beetje stapelen...pfff dat waren lange 6 uur. In jodphur hadden we een heel leuk guesthouse. En samen met de eigenaar hebben we een kameel safari geboekt. 2,5 dag en 2nachten.

We verbleven bij een familie op het platteland. Wat een ruimte, wat een stilte!! We zijn de dag dat we aankwamen gelijk op de kameel geklommen (kameel was alleen een dromedaris, maar oke...) en zijn we een stam gaan bezoeken die daar leeft. De bishnoi people. Deze mensen leven van en met de natuur. Er mag absoluut niets worden gedood, geen plantje, geen boom, geen dier, geen insect. Ze eten geen vlees, geen eieren en niets van wat groeit onder de grond. (want dan kunnen wormen en dergelijke diertjes gewond raken bij het oogsten)deze mensen zijn dus echt groen!! Ze leven in kleine ronde hutjes, gemaakt van natuursteen, aangesmeerd met poepklei en een rieten dak. De familie ontving ons zo hartelijk, het waren echt superlieve mensen. De moeder ging gelijk eten voor ons maken en met handen en voeten probeer je een beetje te communiceren. Onze gids kon wel aardig engels, dus die kon het vertalen.

Ik vroeg aan de gids ,hoeveel kinderen hebben ze eigelijk? 16....

Waaaaat??? Waar leven ze dan? Er stonden 3 hutjes, niet groter dan 3 bij 3, waarvan 1tje de keuken was. Ze slapen gewoon allemaal bij elkaar buiten...

Vervolgens kregen we eten. Hoe ze het doen, doen ze het, op 1 vuurtje maken ze een curry van groenten en verse chappati's (pannekoeken). Lekker gegeten. Nadat de gasten hebben gegeten mag de man des huizes eten en restjes mogen worden opgegeten door de moeder en de kinderen.

We zaten nog ff uit te buiken en moeders komt voorbij met een grote schaal op dr hoofd, ploft naast ons neer, ik zeg tegen Dann, is dat....???? ja zegt Dann dat is poep! Poep van onze dromedarissen! Schaal word tussen de kinderen man en bezoek neergezet, beetje water erbij en moeders begint te kneden. Wat een giller! De stank!!! De strontvliegen!!! Vervolgens gaat ze de muren aansmeren.

Na een tijdje vervolgen wij weer onze trip op de dromedarissen, we hadden moeders nog wel stiekem wat geld gegeven, want dit is wel een heel arm leven.

De familie waar we sliepen was wel wat rijker, ze hadden een stenen huis en bezaten 5 kamelen en 2 jeeps. Maar in het huis, zijn geen meubels, er is geen stromend water, de keuken is een vuurtje op de grond en de kraan is een waterkruik. De moeder heeft heerlijk eten voor ons bereid, 4 tot 5 gerechtjes, allemaal gemaakt op dat ene vuurtje.

Wat mij ontzettend opviel was de rol van de vrouw in het huishouden. Een vrouw is niets. Ze word niet voorgesteld, ze praat niet tot amper. Haar enige rol is zorgen voor de kleine kinderen en het maken van eten. Ze waren dan ook zeer onder de indruk dat ik werk en dat ik zelf geld verdien. Dat vragen ze ook allemaal en dat gaf mij ook de kans om dingen te vragen. De oudste zoon was getrouwd en had een kindje van bijna 1 jaar. De vrouw heb ik amper kunnen zien, die liep compleet gesluierd (gezicht volledig bedenkt) en zat of in de keuken of in een andere ruimte. Ik vroeg de 2^e zoon van 19 of hij ook binnekort ging trouwen. Maar ik ben allang getrouwd! Al toen ik 14 was! En hij rende naar een soort van kast om gelijk z'n trouwalbum te pakken. Maar waar is je vrouw? Die word pas opgehaald als mn vader denkt dat het daar tijd voor is... Maar zegt ie, mijn broertjes zijn ook al getrouwd! Waaaaat? Hoe oud zijn ze getrouwd. De jongste was 7 jaar, een na jongste 9 en hij dus 14. Ik vroeg em of hij het een leuk meisje vond waarmee hij getrouwd was. Dat weet ik niet, ik heb dr nog nooit gezien! Op de bruiloft is ze compleet gesluierd. En dan kon ik ook zien op de foto's. Vooral de foto's van zijn jongste broertje grepen mij erg aan. 2 kindjes van 7 jaar die met elkaar getrouwd worden, waarschijnlijk op zakelijk belang van de vader. Een zakelijke overeenkomst dus...

Ik vroeg de jongen hoe dat dan gaat. De vader besluit wanneer de bruid word opgehaald, meestal als ze rond de 18, 19 zijn. De bruid heeft de familie en haar man nog nooit gezien, verlaat haar familie en woont vanaf dat moment bij haar schoonfamilie. De man duld geen tegenspraak en je moet doen wat van jouw word verwacht. In hun cultuur de huwelijksnacht... in onze maatschappij heet dat volgens mij verkrachting... terwijl de jongen dit vertelde voelde ik me misselijk en verdrietig tegelijk. Want totdat ik dit verhaal hoorde, vond ik een gearrangeerd huwelijk nog helemaal niet een heel raar idee, je ouders zoeken een partner voor je uit, gebaseerd op jouw karakter, opleiding en dergelijke. Het voorkomt een hoop narigheid zoals liefdesverdriet en daten enzo. En het is niet zo dat als je zelf kiest dat je dan een leven lang gelukkig bent, kijk maar hoeveel mensen scheiden en dergelijke. Zo dacht ik...

Dit is het meest vrouwonvriendelijke land dat ik ooit heb gezien!! Waar eeuwenoude tradities nog steeds worden uitgevoerd, waar de man met de tijd meegaat en heel erg modern is en de vrouw al 100en jaren onveranderd is, zo dragen ze allemaal klederdracht, hebben ze allemaal hun haar hetzelfde en zit er totaal geen karakter in.

Ik ben blij dat ik mn leven zelf kan leven. Dat ik een eigen identiteit heb. Dat eruit kan zien zoals ik dat wil en dat ik mn eigen geld verdien! Weer van die dingen waar ik nu extra dankbaar voor ben en dus helemaal niet zo vanzelfsprekend is!

Danny ziet het wel zitten om in deze cultuur te leven. Hahahaha dream on!!!

Gooooooodmorning!! Zo de 24 uur zitten er bijna op, nog 1,5 uur ofzo. We zijn net wakker geworden...nou niet uit onszelf maar mensen praten nogal luid in dit land. En praten kan je beter schreeuwen noemen. Wat een nacht.... de moeders met kinderen gingen halverwege eruit. En er stapte 2 oudere stellen bij ons in de coupe, chill dachten we... nou niet dus. In de trein kan je weer heel goed zien hoe deze mensen leven.

• 1. Praten = schreeuwen
• 2. Boeren, scheten, roggelen OMG!!
• 3. Ben je klaar met eten gooi je het gewoon van je af en spugen doe je op de grond
• 4. Er word absoluut geen rekening gehouden met andere mensen, ieder voor zich hier in india

Het laatste hield in licht aan, licht uit x1000. Ventilator aan, uit, aan ,uit.... deur open, dicht,open,dicht, ik had mijn gordijntje dicht en iedereen die de trein in of uitgaat moet toch even achter het gordijntje kijken.... mijn moordneigingen nemen extreme vormen aan!

Danny werd wakker en het eerste wat hij zei was, ik ben eruit... ik vind indiers geen leuke mensen! Er zitten natuurlijk altijd aardige mensen tussen, maar ze hebben echt een vreselijke cultuur.

Ik moest net even plassen en toen gister de trein net vertrok uit jodphur was de wc vrij schoon, nu is alles maar dan ook alles smerig, overal zit poep, pis en andere vloeistoffen... hoe doe je dat???

And now... let's get ready for Varanassi!!! Stad met 1,2 miljoen mensen, de heilige stad voor de hindoes, hier worden je zonden weg gewassen in de ganges. In diezelfde rivier worden lijken verbrand om zo over te steken naar een andere wereld. Danny en ik lazen een artikel dat in zwemwater zo'n 500 bacterien per liter mogen zitten. In het ganges water zitten er 1,5 miljoen per liter. Ik laat mijn zonden dus wel ff zitten en sla het heilige bad ff over.