Gister zijn Danny en ik het dorp hier ingeweest. Nanatha. Het bestaat uit ongeveer 200 gezinnen. Allemaal kleine kleihutjes met rieten daken. De rijke bewoners van het dorp hebben golfplaten daken. De armoede is enorm. Mensen hebben amper tot geen kleding, laat staan schoenen. Kindjes hebben grote rijstbuikjes. Voor degene die dat niet kennen. Rijstbuik krijg je door continue hetzelfde te eten, bijvoorbeeld alleen maar rijst, maar in dit geval shima, gemalen cassave, waar ze een pap van maken. Deze kindjes krijgen geen voedingsstoffen meer binnen en sterven heel grof gezegd aan een hongerdood. Dit is armoede waar zelfs india en azie niet aan kunnen tippen. Want het ergste wat ik me kan bedenken. Er is geen zoet water. Geen drinkwater. We hebben een aantal regenbuien gehad (hooguit 5 dagen regen) Dat vangen ze op met de middelen die ze hebben. Maar dat is nu dan wel weer op en zijn we weer terug bij af. Een werknemer van nuarro en ondertussen een vriend van ons woont in nanatha en hij is met ons gaan rondlopen. De mensen die werken bij nuarro hebben het relatief goed, hebben geld om eten te kopen en kunnen water kopen vanuit een zoetwaterbron meer landinwaarts. Maar er zijn een hoop mensen die niet werken. Vrouwen hebben veels te veel baby's en er is veel ziekte.

Toch ondanks dat allemaal heeft het ook iets heel moois, iets puurs.niemand is gehaast, niemand is chagerijnig. Iedereen is vriendelijk en iedereen groet elkaar. Hoe kan dat dat wij toch altijd klagen? Hoe meer je hebt, hoe meer je klaagt. Ik weet het, ik heb het hier al over gehad in india, maar het blijft me verbazen en het blijft me opvallen.

We gingen naar de man toe die het kippenproject draait voor nuarro. Dit project is leuk bedacht, maar totaal niet over nagedacht. Ze hebben een 2 mannen een 40 tal kippen gegeven. Hokken gebouwd, geld geleend en hij kon zn bedrijfje opstarten. De eieren kan hij verkopen, van dat geld zijn lening weer inlopen. Harstikke leuk idee op papier. Maar bedenk je wel dat mensen hier niet naar school zijn geweest. Mensen kunnen niet plannen, ondernemen en met geld omgaan. Dat geld was binnen een week op en de arme mannen zitten tot hun nek in de schulden. De kippen hebben geen eten en leggen al weken geen eieren meer. De arme man staat wekelijks aan het bureau van David om hulp te vragen in de vorm van meer geld, wat natuurlijk niet de oplossing is. Maar het management heeft het natuurlijk veels te druk( zoals je wel kon lezen in mn vorige stukje) om zich druk te maken om de man of om de kippen.

Eergister begon emmanuel te vertellen over de problemen en dat de kippen al weken geen eten hebben. Want ze hadden niet gewone kippen voor de man gekocht. Nee een speciaal soort dat een speciaal soort voer moet hebben. Dat voer is zo duur dat de man met verkoop van eieren nog niet eens de kosten van het voer eruit haalt. Ik de dierenactivist was natuurlijk weer in alle staten. Hoezo hebben die kippen al weken geen eten? Over my dead body! En de volgende dag zouden we ernaatoe gaan en desnoods zou ik alle kippen meenemen en bij mn hutje houden. Haha je had danny zn hoofd moeten zien! Die was al bezig met de planning van het bouwen van een hok, die zag de bui al hangen.

Gister zijn we bij de mannen langs geweest. De kippen zagen er oke uit en de hokken waren netjes bijgehouden. De man gaf nu gemalen mais, zodat ze wat te eten hadden maar de kippen leggen nog steeds geen eieren. Danny en ik hebben in 10 min een plan van aanpak gemaakt. Iets wat al veel eerder had moeten gebeuren. We halen deze week de zakken voer om de kippen aan te sterken. Maar het gaat niet om dat voer, het gaat erom dat de kippen proteine en vitamine binnen krijgen. We gaan maden kweken. En de man kan insekten (wormen) uit de bush halen en de kippen mee voeren. Insekten zijn hier namelijk GEEN probleem! Verder willen we de kippen het eetafval uit de keuken geven. Dat zou een ideale oplossing zijn... Alleen is het helaas niet zo simpel. De mensen in het dorp sterven van de honger. Zij zullen het restafval zelf gaan eten. Ja echt waar. Dus het is belangrijk dat wij de mensen uitleggen dat wanneer de kippen gezond zijn er eieren komen die zij weer kunnen eten.

Zo ben ik ook begonnen met uitleggen aan het keukenpersoneel dat je erg ziek kan worden van bedorven voeding en voeding dat bedolven zit onder de insekten. De mensen pakken de resten uit de vuilnisbak, halen de maden eruit en eten het op. Het gevolg is dat er vreselijke ziektes zijn met de dood tot gevolg. Door uit te leggen hoe dat komt hoop ik dat ze bewuster worden.

De gesprekken die we hebben met de mensen hier doet je beseffen hoe goed dingen geregeld zijn in nederland. Zo zat ik emmanuel te vertellen dat wij onze wc spoelen met schoon drinkwater. Hij kon het niet begrijpen waarom we zoiets deden hahaha. Ook vertelde ik hem dat als je in nederland niet werkt dat je een uitkering krijgt van de overheid. En dat wij gezamelijk voor de ouderen zorgen. Je had zn gezicht moeten zien.

Danny en ik hebben het heerlijk nu David en monica op vakantie zijn. De rust en de goede sfeer zijn een opluchting na al die weken. Ook met chrissy hebben we momenteel geen problemen. Wel moet ze voor zichzelf zorgen en hebben we verder geen contact op het hoognodige na. Danny en ik beseffen ons nu wel hoe ideaal het hier had kunnen zijn... jammer... Maar zoals danny gister in een mail naar 1 van de aandeelhouders stuurde. Wij laten niemand meeliften op ons succes. Wij gaan niet het werk doen en andere met de eer laten strijken.

Oja nog een klein verhaaltje wat leuk is om te vertellen. Ik ben een beetje gemeen geweest vandaag hahaha. Gister zijn we naar de plaatstelijke kleermaker geweest en ik vroeg hem of hij vandaag naar nuarro kon komen omdat ik wat werk voor hem heb. Om 9 uur stond hij voor het kantoor. Het is een heel magere oudere man. Die zo ontzettend verlegen is dat hij me niet eens aan durft te kijken. Ik had iemand nodig om alles opnieuw te bekleden in het restaurant. 2 stoelen 40 kussentjes en ongeveer 20 tafelkleden. Dus we gingen onderhandelen en ik vroeg hem zijn prijs. Hij wilde voor de 2 stoelen 100mzm per stoel per kussentje 20mzm en tafelkleden wist hij niet precies. Maar ik heb het helemaal uitgevonden. De mensen kunnen niet rekenen. Dus ik onderhandel nooit over 1 maar over alles samen. Ik zeg oke, weet je wat we doen, hij doet alles voor 1000mzm, dat is ongeveer €28,- hij zag die 1000 staan op papier en je had zn hoofd moeten zien! Zn ogen begonnen de glinsteren en zn gezicht begon te stralen. We hadden een deal. Nu heb ik alles dus veel goedkoper, gaat echt helemaal nergens over €28,- en alles is opnieuw bekleed. Toen betrok zn gezicht en zij hij heel verdietig. Mevrouw het spijt me zo, maar dit krijg ik niet in 1 dag af.... hahahahaha nee tuurlijk niet!!!! Ik zei dat dat geen probleem was en dat ik van de week wel ff langs zou komen om te kijken hoe ver hij was. De werknemers hier zeiden dat ik hem nog veel betaal, maar dat interreseert me niet, ik vind het een prima deal!

Goed, tijd voor een kop koffie en jullie zijn weer up to date over onze real life soap!